پی‌آمدهای پزشکی جنگ هسته‌ای

در صورت حمله هسته‌ای روسیه به امریکا، کلاهک‌های هسته‌ای بر آسمان شهرهای ایالات متحده در فاصله ٣٠ دقیقه پس از پرواز منفجر خواهند شد. (در مورد چین، به دلیل استفاده از سوخت مایع در مقایسه با سوخت جامد، انفجار کلاهک‌های هسته‌ای چند ساعت پس از پرواز به وقوع خواهد پیوست. گرچه این اقدام غیرمنتظره نخواهد بود، اما خسارات مشابهی تولید خواهد کرد. درمورد سایرکشورهای دارای سلاح هسته‌ای از جمله هندوستان و پاکستان، بدلیل فقدان تکنولوژی موشکی خطری ایالات متحده را تهدید نمی‌کند.) فرض بر این است که شهرهای با جمعیت بیش از صدهزار نفر هدف حمله هسته‌ای روسیه قرار می‌گیرند. در فاصله این ٣٠ دقیقه، اولین سیستم‌های مادون قرمز جستجوگر و هشداردهنده ماهواره‌ای به مرکز فرماندهی استراتژیک هوایی آمریکا در کلرادو پیام می‌فرستند. این مرکز پس از دریافت پیام، ریاست جمهوری ایالات متحده را باخبر می‌سازد. رئیس جمهوری فقط سه دقیقه فرصت دارد که تصمیم به حمله متقابل را اختیار نماید. در رابطه با سناریوی موجود برای حمله متقابل در ایالات متحده، رئیس جمهور شلیک موشکها را فرمان داده و موشک‌های هسته‌ای در فضا به پرواز درخواهند آمد و تمام این عملیات در فاصله کمتر از یک ساعت تمام خواهد شد.
موشکها با سرعت بیشتر از بیست برابر سرعت صوت بر فراز شهرها فرود آمده و منفجر خواهند شد. میزان حرارت و گرمای تولید شده از انفجار با گرمای مرکزی خورشید برابر است. عملا هیچ سیستم خبردهنده به جز رادیو و تلویزیون‌های موجود به منظور خبررسانی وجود ندارد، مردم کمتر از چند دقیقه بیشتر فرصت ندارند که به پناهگاه‌ها هجوم بیاورند، تازه اگر پناهگاهی وجود داشته باشد. هیچ فرصتی برای جمع آوری کودکان و اعضای خانواده باقی نمی‌ماند.
بیشتر شهرهای مورد حمله، مورد اصابت بیشتر از یک بمب قرار خواهند گرفت. انفجار حاصل از بمب یا بمب‌های هسته‌ای در صورت انفجار در سطح زمین حفره‌هایی به عمق هفتاد متر و قطر ٣٠٠ متر بوجود خواهد آورد. گرچه بیشتر بمب‌ها و انفجارها به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که که تولید فشارهای ناگهانی در هوا و جابجایی حجم قابل توجهی در هوای اطراف خواهند کرد که این عمل باعث افزایش دامنه تخریب می‌شود. در چنین وضعیتی، عمق حفره‌های حاصل از انفجار کمتر گردیده ولی به فاصله هشتصد متر از مرکز انفجار کلیه ساختمانها نابود گردیده و حتی تا فاصله سه کیلومتری فقط ساختمان‌های بتونی هستند که باقی خواهند ماند.
تا فاصله چهار کیلومتری فقط شاهد اسکلت لخت ساختمان‌های مخروبه خواهیم بود، خانه‌های مسکونی بکلی ناپدید شده و پنجاه درصد جمعیت هلاک و چهل درصد بشدت مجروح خواهند شد. تخریب ساختمان‌ها و شدت انفجار بحدی است که قطعات تخریب شده ساختمان‌ها نیز در لحظه انفجار بر اثر مکش شدید هوا به بیرون پرتاب شده و تبدیل به موشک‌هایی می‌گردد که با سرعت صدها کیلومتر در آسمان به پرواز درمی‌آیند. فشار بیش از حد حاصل از انفجار (چندین برابر فشار جو) باعث خواهد شد که پنجره‌های ساختمان‌ها از جا درآمده و خرد گردد، میلیون‌ها تکه شیشه خرد شده در حال پرواز در سطح زمین باعث خواهد شد که جراحات وحشتناکی از جمله قطع سر و دست و سایر اعضای بدن انسان‌ها را موجب گردد. فشار بیش از حد ذکر شده همچنین پارگی‌هایی در بینی، دهان، شش‌ها و گوش انسان‌ها خواهد شد، پارگی پرده گوش بر اثر این فشار از جمله موارد جدی آسیب‌هاست.
بیشتر مردم دچار سوختگی‌های شدید خواهند شد. در بمباران هیروشیما که از بمب سیزده هزار تنی استفاده شد، مقایسه کنید با بمب‌های امروزی که قدرت تخریب آنها یک میلیون تن می‌باشد، باعث نابودی این شهر گردید. از جمله فجایع آن می‌توان از ناپدید شدن و محو کودکی نام برد که سایه آن بر پیاده‌روهای شهر باقی ماند، یا جسد مادری که بچه‌اش را در آغوش گرفته و در حال فرار بوده و به مجسمه‌ای ذغالی تبدیل شده است. شدت حرارت بقدری است که کلیه اجسام جامد از جمله مبلمان منازل، لباسها و اجسام چوبی همزمان آتش گرفته و انسان‌ها نیز به مشعل‌های سوزانی در حال راه رفتن تبدیل خواهند شد.
در فاصله شصت تا هشتاد کیلومتری انفجار، کلیه انسان‌هایی که به انفجار نگاه کنند بر اثر سوختگی شبکیه چشم نابینا خواهند شد. شدت انفجار و جابجایی هوا همزمان با آتش سوزی‌های وسیع باعث می‌شود که صدها هزار کیلومتر مربع از زمین‌های اطراف محل انفجار در محاصره آتش‌سوزی‌های وسیع قرار گرفته و نابود گردد. آتش سوزی‌های مهیب باعث تخلیه اکسیژن داخل پناهگاه‌ها شده و مردم درون پناهگاه‌ها از کمبود اکسیژن تنفسی خفه خواهند شد. (در جنگ جهانی دوم بر اثر انفجار بمب‌های معمولی چنین حادثه‌ای در شهر‌هامبورگ آلمان اتفاق افتاد. درجه حرارت بر اثر انفجار بمب‌ها داخل پناهگاه‌ها به هشتصد درجه سانتیگراد رسید.)
ریزش مواد رادیو اکتیو پس از انفجار
بیشتر شهر و ساکنین آن به غبار رادیواکتیو تبدیل شده که به شکل ابری قارچ‌گونه بر شهر فرود می‌‌‌آید. بسته به شدت باد و شرایط آب و هوایی منطقه، ریزش غبار رادیو اکتیو حاصل از انفجار بمب‌های مهلک و مرگ‌‌آور تا هزاران کیلومتر مربع را خواهد پوشاند. میزان پنج هزار واحد راد ( rad واحدی برای میزان تششع جذب شده) یا بیشتر برای آنهایی که در معرض آن قرار گرفته‌اند، حتی اگر زنده مانده باشند باعث بروز بیماری‌های شدید و حاد مغزی می‌گردد، سلول‌های مغزی بشدت آسیب دیده و متورم می‌شوند و بدلیل حجم ثابت جمجمه و فشار حاصل از تورم سلول‌های مغزی، فشار داخل جمجمه افزایش یافته و موجب نشانه‌هایی از هیجانات سریع، حالت تهوع شدید، سرگیجه، اسهال، غش سردردهای بسیار شدید و به دنبال آن بیهوشی و مرگ در فاصله‌ای کمتر از بیست و چهار ساعت می‌شود.
حتی مقدار کمتر رادیواکتیویته حدود هزار راد باعث مرگ خواهد شد، مرگی در اثر بیماری‌های گوارشی که براثر مرگ سلول‌های سطحی دستگاه گوارشی اتفاق خواهد افتاد و همچنین از بین رفتن سلول‌های مغز استخوان که وظیفه مقابله با عفونت و انعقاد خون را به عهده دارند. در فاصله‌ای کمتر از دو هفته، زخم‌های درون دهان، از دست دادن اشتها، دردهای شدید معده، سرگیجه و استفراغ و اسهال خونی باعث از دست رفتن مایعات بدن گردیده و عفونت و خونریزی و گرسنگی حاصل از آن باعث مرگ می‌شود.
میزان ٤٥٠ راد باعث مرگ بیش از پنجاه‌درصد جمعیت می‌گردد. ریزش مو، استفراغ شدید، اسهال خونی توام با خونریزی‌های زیرپوست و لثه پیش می‌آید. مرگ بر اثر خونریزی‌های داخلی، عفونت حاصل از زخم‌ها و عفونت‌های خونی اتفاق می‌افتد. آسیب‌های شدید جسمی و روحی پس از ریزش مواد رادیو اکتیو باعث می‌شود که بیماران در اثر میزان کمتر راد جان خود را از دست بدهند. نوزادان و کودکان وسالمندان نسبت به سایر افراد به رادیواکتیو حساس تر بوده و آسیب پذیری بیشتری دارند. در منطقه بمباران شده دلایل مرگ و میر در واقع ترکیبی است از آسیب‌های روانی، سوختگی‌های ناشی از انفجار، بیماری‌های ناشی از تششع رادیواکتیو، و گرسنگی، عملا هیچ امکان پزشکی قابل دسترسی نبوده و حتی استفاده از داروهایی برای تسکین درد وجود ندارد چرا که پزشگان و مراکز درمانی نیز در منطقه بمباران شده بوده و آسیب دیده‌اند
بیماری‌های حاصل از انفجار
میلیونها جسد از انسانها و حیوانها در منطقه بمباران شده، آلوده به ویروس‌ها و باکتری‌ها‌یی که در محیط آلوده به رادیواکتیو تغییرات ژنتیک حاصل کرده و کشنده تر می‌شوند، متلاشی می‌شوند. هزاران میلیارد حشره‌ای که طبیعتا در مقابل رادیواکتیو مقاومت هستند، همچون مگس‌ها، پشه‌ها، سوسکها و شپش‌ها بیماری‌ها را از اجساد مرده به افراد زنده منتقل خواهند کرد. افرادی که در اثر انفجار دفاع بدنی آنها بشدت آسیب دیده و با توجه به میزان آلودگی رادیواکتیو در محیط بشدت در معرض آسیب پذیری هستند. انواع جوندگان بشدت در سیستم‌های فاضل آب تخریب شده و مزارع تولید مثل کرده و باعث انتقال بیماری‌های واگیردار که تا بحال تحت کنترل بوده، می‌شوند، بیماری‌هایی از جمله سرخک، فلج اطفان، حصبه، وبا، سیاه سرفه، دیفتری، آبله، طاعون، سل، مننژیت، مالاریا و یرقان دوباره در ابعاد وسیع ظاهر خواهند شد.
کلیه کسانی که به پناهگاه‌های هسته‌ای فرار کرده و در آنجا از کمبود اکسیژن دچار خفگی نشده و جان بدر برده‌اند، باید حداقل به مدت شش ماه در پناهگاه‌ها باقی بمانند تا زمانی که میزان رادیواکتیو در فضای بیرون به اندازه‌ای کم شود که حیات امکان پذیر باشد. فرض بر آن است که افراد مسن تر از آن جهت که زمان زیادی از عمر آنها باقی نمانده، برای تهیه غذا به بیرون از پناهگاه‌ها فرستاده شده و وظیفه تهیه غذا به آنها واگذار می‌گردد. البته قابل تذکر است که انواع مواد غذایی به علت تمرکز شدید عناصر رادیو اکتیو در گیاهان بشدت آلوده خواهند بود.

منبع :http://military.blogfa.com/cat-20.aspx